My Music ABC: O

The letter O means it is time to for Oldies. As most everything in this world, the meaning of the word 'oldies' is rather subjective.

When I worked with teenage students, we had a project on music. Each student was to make a presentation on their most favorite singer or band. The kids liked the project topic but one girl was sitting in the class and doing nothing. She told me she did not have a favorite musician. When we discussed it, I suggested she could make a project on any kind of music or band of her choice, considering singers who used to be popular in the past as well. Somebody mentioned ABBA as an example.

The girl asked then: 'Are they still alive?'.

That was what 'oldies' meant to her.

In my understanding Oldies = music from the 50s and 60s. When I was a teenager myself, every other Sunday, on the Polish radio, there was a two hour non-stop program with the 50s and 60s music. It was songs only - no commercials, no talking, just pure music. My sister and I always waited for those Sunday evenings - from 8 to 10 pm we listened to those oldies, and sometimes recorded them as well. It was our radio show, the only one which we were both interested in.

Other Os

Mike Oldfield and his 'Tubular Bells'.
OMD - 'Enola Gay'

Omega - there was such a Hungarian rock band. In Poland, they were famous for their song “Girl with Pearl hair”, and I guess, most people did not know anything else by Omega nor anything about the band. At least I did not.

Polish O

Oddział Zamknięty - it used to be one of my favorite bands of the 80s.

 Some 50s' and 60s' oldies (e.g. The Animals or The Kinks) were mentioned in previous posts so I am not going to repeat them here. Anyway, here is the hit parade for today (enough hits for at least one 2-hour radio show).🎵

Manfred Mann: 5-4-3-2-1 / Do-Wah-Diddy-Diddy / Sha La-La
The Byrds: Mr. Tambourine Man
Herman's Hermits: I Am Henry VIII I Am / No Milk Today / Can't You Hear My Heartbeat / World Without Love / East West
Peter and Gordon: Let It Be Me
Gerry and The Pacemakers: Ferry Cross The Mersey / You'll Never Walk Alone / How Do You Do It? / I like It
The Dave Clark Five: The Red Balloon / Glad All Over / Do You Love Me?
The Searchers: Love Potion No. 9 / Needles and Pins / Sweets for My Sweet / Sugar and Spice
The Tremeloes: Silence Is Golden / Here Comes My Baby
Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich: Okay
The Archies: Sugar, Sugar
The Box Tops: The Letter
Simon Dupree & The Big Sound: Kites
The Fortunes: Seasons in The Sun / Ballad of The Alamo
The Zombies: Time of The Season / She's Not There
Small Faces: Sha La La La Lee
The Yardbirds: For Your Love / Still I'm Sad / Heart Full of Soul
The Easybeats: Friday on My Mind
Lulu: Shout
The Troggs: Wild Thing / Love is All Around
The Drifters: Saturday Night at The Movies / Stand By Me
Gene Pitney: Something Gotten Hold on My Heart
The Turtles: Happy Together
The Hollies: The Air That I Breathe
The Righteous Brothers: Unchained Melody / You are My Soul And Inspiration
Mamas and Papas: California Dreamin'
Ritchie Valens: Donna
The Everly Brothers: Bye Bye Love / Wake Up Little Susie / All I Have to Do Is Dream / Till I Kissed You
Cliff Richard: The Young Ones / Lucky Lips
The Shadows: Kon Tiki / Apache
The Shireless: Will You Love Me Tomorrow
Brian Hyland: Sealed With A Kiss
Paul & Paula: Hey Paula
The Cascades: Rhythm of The Rain
Rolling Stones: Angie / Paint It Black / Get Out of My Cloud
Carl Perkins: Blue Suede Shoes
Del Shannon: Runaway
Buddy Holly: Peggy Sue
Gene Vincent: Be-Bop A Lula
Jerry Lee Lewis: Great Balls of Fire
Brenda Lee: I'm Sorry
Little Eva: Locomotion
Ricky Nelson: Hello Mary Lou
Pat Boone: Love Letters in The Sand
Freddie & The Dreamers: I'm Telling You Now
The Crystals: Da Doo Ron Ron
The Kingsmen: Louie Louie
Trini Lopez: If I Had A Hammer
Bobby Vinton: Blue Velvet / Roses Are Red
The Four Seasons: Rag Doll
The Dixie Cups: Chapel of Love
The Shangrilas: Remember Walking in The Sand
Chubby Checker: Let's Twist Again / The Twist
Brook Benton: Boll Weevil Song
The Marvelettes: Please, Mr. Postman
Helen Shapiro: Walking Back to Happiness
Linda Scott: I've Told Every Little Star
Dion: Runaround Sue / A Teenager in Love
Ray Charles: Hit The Road Jack
Jimmy Clanton: Venus in Blue Jeans
Skeeter Davis: End of The World
Chris Montez: Let's Dance
Brothers Four: Greenfields
Johnny Tillotson: Poetry in Motion
B. Vee & The Shadows: Devil or Angel / Take Good Care of My Baby
Larry Verne: Mr. Custer
Johnny Preston: Running Bear
Dwain Eddie: Because They're Young / Rebel Rouser
The Everly Brothers: All I Have To Do Is Dream
The Chordettes: Lollipop
Johnny Horton: Battle of New Orleans
Mitch Miller Band: Bridge Over River Kwai / The Yellow Rose of Texas
The Fleetwoods: Come Softly To Me
Harry Belafonte: Banana Boat Song
Freddie & The Dreamers: I'm Telling You Now
Billy J. Kramer: Bad To Me
The Lovin' Spoonful: Summer in The City
The Mindbenders: Groovy Kind of Love
The Tokens: The Lion Sleeps Tonight

🎸🎶🎼🎸

Wywiady Klubowe: Rozmowa z Dorotą Strzelecką

Byliście kiedyś w Maroku albo w Hiszpanii? Własnie tam przeniesliśmy się z Wywiadami na kilka chwil, by spotkać się i porozmawiać z Dorotą.

Dzień dobry Doroto, od czego chcialabyś zacząć dzisiejszy Wywiad?

Gdy za granicą mówię jakiemuś cudzoziemcowi, że jestem z Polski, to zawsze się pyta: „Warszawa?”, „Kraków?” Bo większość Polaków, jakich znał to była stamtąd. Sam jak odwiedził Polskę, to tam był.
Nie, te miasta to dla mnie drugi koniec kraju. Koszalin! Nad morzem! Najbliżej? No może do Gdańska... z 200 km na zachód. Nikt nie zna. Normalka! Jednak lubię swoje rodzinne miasto. Ma swój klimat, jest blisko morza. Mieszkałam tu od urodzenia. Wbrew pozorom dużo się w nim dzieje, zwłaszcza kiedy przyjeżdżam minimum raz na rok.

Jak dawno temu wyjechałaś z Polski?

Wyjechałam do Hiszpanii w 2004.

Kraj/kraje/przyczyna Twojej emigracji to...

Marzenie, by tam mieszkać, bo kiedyś Hiszpania spodobała mi się podczas pobytu tam na wakacjach jako nastolatka. Nie planowałam jak to zrobić, bo wydawało się niemożliwe. Podczas studiów pojawiła się szansa na roczne stypendium. Rozpoczęłam naukę hiszpańskiego i udało sie pojechać. Po skończeniu stypendium miałam wrócić do Polski. Wróciłam tylko po to, by skończyć studia. A po obronie dyplomu z powrotem do Hiszpanii, gdyż kogoś poznałam. A potem juz trzeba było tam się jakoś urządzić. Mieszkam tu z przerwami, bo parę razy wracałam do Polski lub jeździłam za praca do Niemiec.

Kilka słów o twoim wykształceniu...

Skończyłam kierunek artystyczny Projektowanie wnętrz na Politechnice Koszalińskiej. Rok studiowałam w Hiszpanii na Uniwerku w Granadzie. Ciekawostka. W ramach pracy dyplomowej projektowałam... wnętrza więzienia. Skończyłam jeszcze parę kursów z projektowania stron internetowych i obsługi programów do tworzenia grafik czy rysunku technicznego. Choć często w tych dziedzinach byłam samoukiem.

Czym się zajmujesz na co dzień?

Szukaniem pracy na miejscu w Hiszpanii lub zdalnej w Polsce. Tylko że na razie nikt się nie odezwał na moje zgłoszenie lub się nie dostałam, bo duża konkurencja i ponadprzeciętne wymagania. Przygotowuje się do egzaminów do pracy w sektorze publicznym, gdyż marzy mi się pracować zarówno w zawodach kreatywnych, jak i urzędowych. Tam, gdzie wypali jako pierwsze, to tam się udam i tam chciałabym zostać na długo. Wtedy tez uznam, że odniosłam sukces. Projektuję grafiki, np. na koszulki inspirowane Marokiem i Andaluzją,  rozwijam bloga, z którego może coś wyniknie. Teraz mam spore wyzwanie, by to wszystko pogodzić. Od listopada 2016 wychowuję synka, który urodził sie na emigracji. ;)

Co lubisz robić w wolnym czasie? Twoje hobby to...?

Moje miasto oferuje dużo możliwości spędzania wolnego czasu, choć teraz spędzam go głównie z synem na spacerach. Lubię "robić" plenery z aparatem, bo jest tu wiele pięknych miejsc do fotografowania. Uwielbiam wycieczki w góry czy nad morze, narty, rower. Choć częściej spędzam ten czas w fitness klubie gdzie jest świetlica dla dzieci. Mając przez to czas dla siebie często, zamiast ćwiczyć... zabieram swoje notatki i się uczę albo pisze posty na bloga. Mój blog to też hobby i widać po nim, że interesuję się Marokiem, różnicami kulturowymi, kuchnią i podróżami. W wolnym czasie pracuję nad nim.

Z czego jesteś dumna?

Z wielu rzeczy. Z pokonania nieśmiałości i przejmowania się co o Tobie myślą inni. Z nauczenia się języka i rzeczy, z których kiedyś ani be, ani me a teraz sobie z nimi radzę. Ze zdrowia, z relacji z rodziną, z synka, z bloga.

Kiedy zaczęłaś pisac bloga / o czym piszesz na swoim blogu?

Z Hiszpanii, bo blisko, parę razy jeździłam do Maroka, które bardzo mnie zainteresowało. Znajomi prosili „przywieź mi olej arganowy". Pytali o wiele innych rzeczy związanych z Marokiem. Interesowała ich kultura, religia, kuchnia, podróże. Lub byli ciekawi co u mnie pod tym kątem słychać. Więc postanowiłam stworzyć o tym blog. Długo zwlekałam. Aż ruszyłam z nim dopiero w październiku 2014. Na dodatek nie w Hiszpanii i nie w Maroku tylko w Niemczech, gdzie przez jakiś czas miałam okazję pracować. Blog stał się odmóżdżeniem podczas przerw w pracy. Potem totalnie wciągnął aż zdobył pierwszych stałych czytelników. Realizuję na nim swoje pasje, piszę też o tym, o co proszą inni lub wydaje się ciekawe. To takie portfolio: teksty, grafika i fotografia, czasem wideo. Jestem wiecznie rozdarta, bo zakładałam pisać o Maroku. Tymczasem na blog wkrada się Hiszpania, bo tu w końcu mieszkam na emigracji. Jestem taka niepoprawna Polka na pograniczu 3 kultur. Znajomi i czytelnicy kojarzą mnie właśnie z nimi.

Czym jest dla Ciebie Klub Polki na Obczyźnie?

To pierwsza społeczność blogowa, do jakiej trafiłam, bo to klub blogerek na emigracji. Poznałam w nim ciekawych ludzi. Z paroma już się osobiście spotkałam. Mogłam utrzymywać kontakt z innymi Polkami i z językiem polskim. Zrealizowałam pod jego szyldem parę projektów blogowych, przy których dobrze się bawiłam. Zyskałam pomoc, gdy czegoś potrzebowałam lub sama mogłam komuś pomóc. Choć nie jestem bardzo aktywną członkinią grupy, to nadal jest to moja ulubiona grupa.

To grupa, która żyje, jest aktywna. Non stop powstają fajne pomysły, które się realizują. Nawet najgłupszy i szalony znajdzie zainteresowanie i zrozumienie. Wsparcie dla naszych blogów. Fajne dziewczyny będące sobą i naturalne. Nie ma wstydu i stereotypów, chyba że to będzie jakieś drobne nieporozumienie.

Czy chciałabyś powiedzieć nam coś jeszcze?

Tak, chciałabym dodać odpowiedzi na parę pytań z wiwisekcji, którą pisałyśmy w grupie zamkniętej. Wybrałam najciekawsze.

Co jest dla mnie ideałem szczęścia?
Spokój wewnętrzny. Wolność i bezpieczeństwo idące w parze. Jedno i drugie nie może istnieć osobno, jak głoszą niektóre idee.

Co najbardziej mnie wyróżnia?
Nie wiem. Pracodawcy non stop zmuszają mnie do tego, by się czymś wyróżnić, jeśli chcę być wybrana. Oraz czytelnicy bloga czy klienci na moje usługi, jeśli kiedyś będę takie świadczyć przez własny biznes. Jestem taka jak inni, a jeśli mam coś wyróżniającego, to każdy zobaczy co innego. Kazanie ludziom szukania w sobie cech wyróżniających nakręca niezdrową konkurencję, porównywanie i indywidualizm zamiast współpracy.

Moja największa zaleta
Nie boję się tego, czego ponoć większość ludzi boi się bardziej niż śmierci-wystąpień publicznych. To dziwne, bo kiedyś byłam nieśmiała.

To bardzo ceniona cecha. Tylko nie miałam prawie okazji, by ją zaprezentować, by gdzieś wystąpić przed grupą, więc nie jestem w tym ekspertką i nie jestem pewna czy ludzie by mnie słuchali. Raz w życiu gadałam przed 400 osobami...po hiszpańsku.

Jedynie wiem, że się tego nie boję ;)), a jeśli weźmie mnie trema, to nie jest na tyle wielka, by powstrzymać od wyjścia przed publikę.

Jakiej cechy charakteru najbardziej nie lubię u innych?
Zdecydowanie manipulacji dla własnych celów i jak ja to nazywam, budowania swojej siły na słabości innych. Bycia przemądrzałym bucem, by napompować swoje ego.

Moje motto
„Gdy idziesz do publicznego kibla, ZAWSZE bierz ze sobą chusteczki higieniczne. Nawet jak kibel jest piękny, czysty i pachnie lawendą, to nie licz, że będzie w nim papier”. ;))))

Jak nie masz chusteczek, to zwykle go nie ma.

Motto oczywiście jest aluzją do innych sytuacji z prawdziwego życia. Czyli...bądź na wszystko przygotowana.

DOROTA STRZELECKA
  Strony Doroty:
Blog: Kropla Arganu
Facebook: kroplaarganu
Twitter: @kroplaarganu
Instagram: @dorotadorkita

Doroto, dziękujemy Ci bardzo za udział w Wywiadach Klubowych oraz podzielenie się z nami swoimi przemyśleniami.

Idąc za radą Doroty, spodziewajmy się niespodziewanego oraz tego, że w pierwszej połowie marca ukaże się kolejny Wywiad z Polką na Obczyźnie. 👧  

Pozdrawiamy serdecznie!

Sonatas and Interludes by Cage - Piano Concert

Have you ever heard the sound of a piano enriched with bolts and crews stuffed among the piano strings?

In 1938 John Cage (1912-1992) created the first so-called 'prepared piano' - he just installed some hardware, including the screw and bolts in the heart of a short piano. Ten years later his sixteen Sonatas and four Interludes (to be played on such a specially equipped instrument) were completed.

Last Saturday we had a chance to experience a concert of the music by Cage played by Boris Berman at the Nasher Sculpture Center in Dallas.

We had never heard a piano 'improved' with hardware. It did sound very different, more like a few instruments (including drums and percussion) instead of one. I must admit that, at the beginning, the tunes played by the pianist seemed quite surprising. They also reminded me the sound of the old short piano with a metal board which I used (well, it was ages ago) when I was learning to play the instrument.

The final Sonatas presented at the concert brought the experimental music by King Crimson, a British progressive rock band, to my mind as well (my husband and I enjoy listening to various kinds of music).

I am very glad we could attend the music evening at The Nasher Center.The concert was quite a new experience to both of us and had a good time.

My Cosmetic Side: Feet & Pedicure

I take care of my feet quite frequently as I believe they deserve to be pampered no less than the hand or other parts of the body. Especially, that the feet do such a tremendous job - they carry us here and there every day. Having had a shower or a bath, I put some foot cream or body balm on the feet. From time to time (once a week during the summer) I also treat them with a 'feet grater', and then with some foot scrub, to remove the rough and calloused skin and make it smooth.

Some time ago, I decided to have a special pedi treatment done at a beauty place. When in the salon, first I was placed in a big massaging chair where I enjoyed a warm, fragrant and bubbly foot bath. At the same time, the chair was massaging the back of my neck. Soft and calm music was coming from some hidden speakers. I must admit, t was all very relaxing.

After about a quarter (or so) the beautician came to take care of my feet. She was surprised how soft my feet were. Well, I did not know what she had expected. I told her that I took care of my feet at home and I did not neglect them. The lady praised my personal beauty care and said my feet did not need any extra salon treatment.

When I asked the beautician what were the worst feet she had ever dealt with, she replied that  Swedish men/customers tended to have the hardest and the roughest feet. Maybe because they had not worn socks in the summer? I do not know why.

Anyway, I had the calloused skin removed then and had the nails done as well. I loved the bright pink shade of the nail color!

I was so very pleased with the service at that beauty parlor that before I left, I bought a gift coupon for a pedicure treatment for my mom. It was my Mother's Day present for her. And she did enjoy the visit (and its results) at the salon too!

And what about you?
How often do you take care of your feet?
What do you do?

In The Kitchen With Tobo: Soups on Our Menu: Chicken Noodle Soup

In The Kitchen With Tobo: Soups on Our Menu: Chicken Noodle Soup: Since we like having chicken noodle soup at weekends, I am sharing my way of making the soup. What you need: (yield: for two persons)...

☺

Wywiady Klubowe: Rozmowa z Agnes Więckowską

Ciekawi jestescie gdzie dzisiaj goszczą Wywiady Klubowe? Odwiedzamy Paryż (tu jeszcze nas nie było 👩).

Agnieszko, bardzo nam miło, że masz ochotę z nami porozmawiać i opowiedzieć nam o sobie!

Gdzie jest Twoje miejsce w Polsce...

Urodziłam się i wychowałam na warszawskim Targówku. Przez krótki okres mieszkałam również na Mokotowie oraz w Żyrardowie, miejscowości oddalonej od Warszawy o 60 kilometrów. Jednak to na Targówku spędziłam większość mojego życia. Tutaj zawierałam pierwsze przyjaźnie, chodziłam do szkoły oraz przedszkola. Tutaj też miałam większą część rodziny: rodziców, dziadków oraz wujostwo. W miarę jak dorastałam, poznawałam również inne dzielnice Warszawy – do liceum chodziłam na Woli, a następnie studiowałam na wydziale romanistyki na Powiślu. Zarówno moja rodzina, mieszkająca w stolicy od pokoleń, jak i później szkoła (Liceum im. Batalionu „Zośka”) przywiązywały wielką wagę do historii Polski, a w szczególności Warszawy. Dzięki temu znam bardzo dobrze moje rodzinne miasto i jego historię. Do tej pory chętnie wracam do Warszawy i przechadzam się po moich ulubionych miejscach: Starówce, Łazienkach Królewskich, Parku Rydza-Śmigłego, no i po rodzinnym Targówku.

 Jak dawno temu wyjechałaś z Polski?

Z Polski wyjechałam 4,5 roku temu, jeśli oczywiście nie liczyć dłuższych pobytów za granicą spowodowanych stażem czy odwiedzinami u taty.
Po raz pierwszy wyjechałam za granicę w wieku 18 lat do Wielkiej Brytanii. Rok później, po zdanej maturze, pojechałam pierwszy raz do Paryża. Następnie oscylowałam między tymi dwoma krajami: raz Wielka Brytania, raz Francja. Na krócej lub dłużej, przeważnie w okresie wakacyjnym. Latem 2012 roku na dobrze pożegnałam się z rodzinnym domem i wyjechałam do Francji na stałe, z 2-miesięczną przesiadką w Wielkiej Brytanii.

Kraj/ kraje / przyczyna Twojej emigracji to...

Decyzja o przeprowadzce do Francji podjęła się praktycznie sama. Kiedy, jeszcze w liceum, moja nauczycielka od francuskiego mówiła mi o studiach we Francji, bardzo chciałam wyjechać do Montpellier. Nie znałam tego miasta, ale wydawało mi się fajne, studenckie, no i zachwalane przez moją nauczycielkę. Akurat wtedy miałam obsesję na punkcie wszystkiego, co francuskie, więc pojechałabym gdziekolwiek, bylebym mogła mówić po francusku. Bałam się jednak, że nie posiadam jeszcze wystarczającego poziomu francuskiego, by poradzić sobie w obcym kraju sama. Postanowiłam się zostać w Polsce i pójść na filologię romańską odkładając wyjazd na okres studiów magisterskich. Zaraz po maturze, w ramach prezentu od rodziców, pojechałam z koleżanką do Paryża. O ile zwiedzanie Londynu niezwykle mnie męczyło, o tyle Paryż okazał się miłością mojego życia. Nigdy nie zapomnę tego momentu, kiedy wdrapałam się na wzgórze Montmartre, tuż przed bazylikę Sacre Coeur i spojrzałam na panoramę miasta. Wtedy już wiedziałam, że muszę tu kiedyś zamieszkać. Kochałam język francuski, francuską kulturę, kuchnię… Wszystko, co związane z Francją! Dlatego też postanowiłam dążyć do spełnienia moich marzeń. Chciałam zamieszkać w Paryżu, chciałam tu studiować, pracować, zbudować swój dom. I się udało! Między 2009 i 2012 rokiem, w Paryżu gościłam kilkakrotnie. Jednak chcąc sprawdzić, czy aby na pewno Paryż jest moim miejscem, zdecydowałam się na 3-miesięczny wyjazd na Ile de Re (wyspa na Oceanie Atlantyckim niedaleko La Rochelle w regionie Poitou-Charantes). Wyspa oraz sąsiadujące z nią miasto były piękne, ale nie czułam tego przyciągania co w Paryżu. Dlatego też wróciłam do Paryża i tutaj też zamieszkałam.

Kilka słów o Twoim wykształceniu...

Jak już wspomniałam, w Warszawie studiowałam filologię romańską przez 3 lata. Marzył mi się wtedy zawód tłumacza. Po przeprowadzce do Paryża podjęłam naukę w prywatnej szkole teatralnej na wydziale aktorskim. Szkoła jednak nie spełniła moich oczekiwań, dlatego też rozpoczęłam studia na wydziale teatrologii Uniwersytetu Paryskiego. Obecnie jestem na 4 roku.

 Czym zajmujesz się na co dzień?

Jestem tłumaczem w firmie zajmującej się badaniami rynku kosmetycznego. Dodatkowo próbuję swoich sił jako aktorka, reżyser i dramaturg. Przez 2,5 roku współpracowałam z grupą teatralną Compagnie de la Pleiade, z którą miałam okazję wystąpić w 4 przedstawieniach granych w teatrze Nord-Ouest oraz w teatrze Menilmontant w Paryżu. Obecnie pracuję nad moją pierwszą sztuką, Nuit Bouffe.

Twoje hobby - co lubisz robić w czasie wolnym?

Sporą część wolnego czasu spędzam w teatrze. Z racji moich studiów, a także pasji, muszę być na bieżąco z tym, co się aktualnie dzieje w teatralnym świecie. Uwielbiam też pisać oraz czytać – oddaję się tym dwóm czynnościom z wielką przyjemnością, kiedy tylko mam trochę czasu dla siebie. Oglądam również sporo filmów i seriali, co pchnęło mnie do wykupienia abonamentu, który uprawnia mnie do oglądania nielimitowanej liczby filmów w różnych kinach we Francji.

Z czego jesteś dumna?

Jestem dumna z kobiety, jaką się stałam, odkąd mieszkam w Paryżu. Przeprowadzka, samodzielne życie oraz odpowiedzialność, jaką wzięłam na siebie, bardzo mnie zmieniły, pozwoliły dorosnąć. Jestem dumna z tego, co do tej pory udało mi się osiągnąć.
Jestem również dumna z mojej rodziny, z tego, że potrafią przeżyć naszą rozłąkę i że wspierają mnie w tym, co robię.

Kiedy zaczęłaś pisać bloga i o czym piszesz na swoim blogu?

Bloga o moim prywatnym życiu założyłam w 2011 roku podczas mojego pobytu na Ile de Re. Wcześniej, od 2008 roku, prowadziłam bloga z tłumaczeniami piosenek i musicali.
Obecnie piszę głównie o francuskim teatrze oraz rozwoju mojego własnego projektu. Coraz częściej piszę również o emigracji i życiu codziennym w Paryżu. Tematyka mojego bloga ewoluuje w miarę tego, jak sama się rozwijam.

Czym jest dla Ciebie Klub Polki?

Klub Polki jest dla mnie niesamowitym miejscem w sieci. Uważam, że Magda dokonała niemalże cudu, zrzeszając tyle bab z różnych stron świata, z różnymi poglądami i doświadczeniami w jednym miejscu. To wielki zaszczyt dla mnie, móc do niego należeć i tworzyć tę bogatą, niezwykłą społeczność.

Mówiłam już, że kocham koty? Nie? No to proszę! 😊 Mam ich 2.

AGNES WIĘCKOWSKA
  Strony Agnes:
Blog
Facebook: @blogdelautrecote
Instagram: @agnes.wieckowska


Bardzo żałuję, że nie możemy zostać dłużej w Paryżu. Przyznam, że też lubię koty i chętnie zobaczyłabym kotki Agnes. Miło byłoby też obejrzeć sztukę, nad którą pracuje nasza Klubowa Koleżanka. 
Wywiady gnają nas jednak dalej, gdzieś gdzie czeka już na nas kolejna Pani z Klubu Polki na Obczyźnie. Z kim spotkamy się pod koniec lutego, dowiecie się wkrótce 👩.

Movies Monthly: January

In January, some of our favorite series came back after the Christmas break. Besides, Sherlock appeared with the newest season, which was in our opinion the best of all.

A new season of Death in Paradise (detective story series) started. DI Humphrey Goodman (Kris Marshall) seems to be a more interesting character than the DI of the very first Death in Paradise season. Officer Dwayne Myers (Danny John-Jules) is quite a funny person, he adds a lot of humor to the series.

Brand new BBC series have begun this year:

• Vera - a detective story, the most interesting one. 

Vera (Brenda Bethlyn) is a middle-aged female detective, sharp minded, determined and very friendly as well. She addresses everybody 'Love'. Although she looks very soft, more like not a very well-groomed housewife, than a bright policewoman who she actually is, she speaks her mind when it is needed. Being successful at her work, Vera seems not to cope very well with her loneliness - lonely personal life.

• Black Books (comedy) - silly but entertaining.

• Murder in Suburbia - just another detective story series about two young lady detectives.

Other series which we found interesting:

• Six (war, action, history, drama) - 2017

• The Story of God with Morgan Freeman (documentary)  

The new season was a bit different than the previous one. Mr. Freeman did not travel to all the places on Earth showed in the 3 episodes. There were other persons instead of him as well. I wish there had been more episodes of the documentary series.

• Secrets of the Six Wives (documentary) - interesting facts and the history showed from a different angle - the king Henry VIII's wives perspective. We learned new things about the queens' life stories and all the history matters showed from their point of view.

Most interesting movies of January

• The Saint Meets the Tiger - 1943

• The Saint's Vacation - 1941

You think you know something but you actually do not. We thought The Saint series made in the 60s was the original one - meaning the idea and the main character. It appeared there had been quite a few, made much earlier movies about Simon Templar - an early version of James Bond. They were based on the novels by Leslie Charteris - which we had never heard about.

According to us, the worst of those Saint movies was The Saint Strikes Back, which was supposed to be created under the supervision of the book character author. The plot of that story was very weak and not so interesting and humorous as the ones mentioned above.

Anyway, we watched all the old and original The Saint films (1938-1943). The very first one - The Saint in New York, was quite different to all the ones which followed it. It was more like a gangster movie not just a story about a wealthy dandy.

• State and Main - (comedy), 2000. Some truths showed in the movie seem to be always current.

• Lucy - (SF) 2014 - quite an intriguing story about a woman who was able to use 100% of her brain.

• Lone Survivor - (war) 2014 - we watched the movie (based on the real story/book Lone Survivor: The Eyewitness Account of Operation Redwing and the Lost Heroes of SEAL Team by Marcus Luttrell) when it was released in 2014. Since we read the second book written by the same author, we just wanted to remind ourselves the Lone Survivor.

• Windtalkers - (war/WW2), 2002, with Nicolas Cage - a very interesting movie showing the participation of Navajo Marines in the war. I had not known that the Navajo language was used during WW2 as an unbreakable code/radio cipher.

• The Man Who Knew Too Much - (thriller), 1956 - a classic by Alfred Hitchcock, with Doris day and her song 'Que Cera'.

• The Umbrellas of Cherbourg (musical), 1964 - a French & German production, great soundtrack, and main music theme.

• To Be or Not to Be - (comedy),1942 - a funny story of a Polish theater troupe involved in an anti-spy plot. The comedy is set in Warsaw occupied by Nazis (WW2). This original story and the film were much better and funnier than a remake made in 1983.

In The Kitchen With Tobo: Our Early Valentine Cakes

In The Kitchen With Tobo: Our Early Valentine Cakes: Our Valentine weekend cakes are ready. �� Smaller heart cakes And a bigger one :-) What I used to make them: 1 box yellow ...

💕

Visit to Stutthof Concentration Camp Museum

Last November, during our visit to Poland, we also went to see the Stutthof Concentration Camp Museum. It is definitely not a typical tourist destination at all.

If you do not know - a quick reminder on some history matters.

Nazi Germany invaded Poland on Sept. 1, 1939.  The Nazis' plan was to annex Poland and get new living space for German citizens there. To make it possible, the idea was to annihilate all the Poles. Therefore, very soon after the invasion, the massive extermination of Polish people began, and the Stutthof concentration camp was created on Sept. 02, 1939. Prisoners were transported to the camp by trains.

What they found in the place is difficult to put in words. Starvation, extremely hard, slavery labor, the horrifying cruelty of Nazi guards, inhuman living conditions, exposure to extreme cold in the winter and many more horrible things and situations. Mentally disabled persons were killed with lethal phenol injections. It is not possible and I do not intend to describe it all in this short post.

'Death gate' leading to the camp

Prisoners' shoes

Since 1942, people from other parts of Poland and Europe were sent to Stutthof as well. All in all, 110,000 prisoners, citizens of 28 countries (including the USA) were registered at the camp. During the war, about 63,000 - 65,000 were killed there (28,000 of Jewish origin).

Crematoria

Gas chamber 

In January 1945, when the war front (and the Russians) was coming closer to the camp area, Nazis evacuated it. Prisoners had to walk in the freezing winter weather, no proper clothes, barefoot in the snow, exhaustion, and beating by guards - about 23,000 prisoners perished during the evacuation of the camp.

#1 camp surgery/death room, #2 art by a prisoner

We went to the museum by bus - Stutthof museum is situated near Sztutowo village (50 km from Gdańsk). The entrance to the museum is free. In November, due to the colder season, there were very few people visiting the place beside us. The weather was perfect as for that part of the year in Poland. It was cool but there was no wind, snow or rain either. We could walk around the area not being disturbed by anything or anybody.

My husband had never been to a concentration camp museum, I had been to the Stutthof museum quite a few times, with groups of my older students as such a field trip is also part of the Polish school curriculum (the museum is not recommended for children under 13 years old). However, when I had happened to be there with my students, I had to stay focused minding the teenagers more than watching the museum itself. So, although in different ways, it was the first type of such  'tourist experience' to both of us.

We visited the Stutthof museum on Thanksgiving Day. Learning what had happened there, we had so many things to be grateful for. More than one could usually think of.

Stutthof Museum website: http://stutthof.org/english

Valentine's Day Giveaway

Valentine's Day is coming. Therefore, I am giving away 1 SET: a ball pen and a key ring which is also a dream catcher. I like the heart-shaped dream catcher and I think it is quite a nice Valentine's Day item. At the end of the two, red strings, it has small beads and real feathers. I believe it was made by Native Americans.

If you wish to take part in the giveaway, please visit my blog Facebook page, like this post and make a comment on it. I am going to send this set (for free) to one person only. If there is more than one person interested in receiving the set, I will draw the name of the winner.

The giveaway lasts from Tuesday Feb/07/2017 to Monday Feb/13/2017. The name of the winner will be announced on Feb/14/2017

The winner of the giveaway is Magdalena Choda of Spain. The above set has already been posted to her.

Happy Valentine's Day :-)

In The Kitchen With Tobo: 12 Cakes12 Months: Mixed Fruit Cake

In The Kitchen With Tobo: 12 Cakes12 Months: Mixed Fruit Cake: I need to tell you about the December cake to close the 12 Cakes 12 Months project. It was quite an all year long challenge and searching...